Artysta „powołuje do życia większe lub mniejsze fragmenty odtwarzając je z natury, potem dokonuje destrukcji i zniszczenia części „poprawnie” namalowanego obrazu, otwierając przed sobą nowe możliwości niczym nie ograniczonej gry wyobraźni, intelektu, świeżego spojrzenia na rzeczywistość i na sposoby artystycznego działania, a własną psychikę traktuje jako źródło tworzenia przeciwstawione zewnętrznemu światu. W ten sposób rozwija malarstwo o zmysłowej powierzchni ujawniając intymność dotyku ręki malarza, budząc uczucia wyrafinowania, niuansu i szczegółu.” Ireneusz Walczak