Sztuka naiwna Lucińskiego nosi cechy wizjonerskie, tworzy świat odwołujący się do wyobrażeń znanych z kultury Inków. Motyw ”łowiciela” jest typowym przykładem katastrofizmu, który u Lucińskiego wyrasta z empatii przyjmującej rozmiar obsesji, którą przekuwa w język artystycznej wypowiedzi.