Infantka – reprodukcja (print)

Postawa artystyczna Frączka demonstruje przywiązanie do szeroko pojętej tradycji, ale obchodzenie się z nią w sposób filuterny, tworzenie nowej, odmiennej, czysto estetycznej jakości to manifest nieskrępowanej swobody twórczej, bez potrzeby jej kontestacji czy negacji. W tym sensie jest on głosem postmodernistycznym, ale nie obliguje jednocześnie odbiorcy do znajomości historii kultury, opowiadając się po stronie wiary w niewyczerpany wciąż potencjał czysto malarskiego języka. Las Meninas Velasqueza inspirowały wiele tekstów kulturowych, a w przypadku twórczości Bartosza, infantki są powtarzającym się motywem, wyabstrahowanym ze złożonego kontekstu i klucza interpretacji, którymi uwarunkowany był oryginał. W ten sposób powstają płótna, gdzie przed secesyjnymi kulisami, rozpościerają się równie umownie i dekoracyjnie potraktowane krynoliny kobiet obficie ufryzowanych, ale uwolnionych z gorsetu epoki, jakim było ujęcie ¾ , prezentujące w całej okazałości swój majestat en face.