Ireneusz Walczak

Prof. Ireneusz Walczak urodził się w 1961 w Świdnicy. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Wydziału Grafiki w Katowicach (dyplom z wyróżnieniem), tamże prowadzi pracownię malarstwa. Brał udział w 300 wystawach zbiorowych oraz 17 indywidualnych w kraju i zagranicą. Laureat licznych nagród i wyróżnień na całym świecie.
Artysta konsekwentnie kontynuuje myśl awangardy przełomu wieków XIX i XX. Jest ona widoczna w jego postawie wobec rzeczywistości, celach, jakie wyznacza swojemu malarstwu oraz środkach wyrazu, które jednak ulegają stopniowym transformacjom. Wiąże się to z programowym podziałem twórczości na cykle, które, jak wyznaje artysta, dają komfort głębszej analizy i wniknięcia w absorbujący go akurat temat.
Mimo, że na pierwszy plan wysuwają się echa ekspresjonizmu, czasem z pogranicza abstrakcji, ale jednak niechętnie rezygnującego z pewnej figuratywności, mimo, że można by uznać za znak rozpoznawczy tego malarstwa posługiwanie się zdecydowanym kolorem, dynamiką formy, dominantą syntetycznej plamy zestawionej z mocną linią rysunku, gdzie swego rodzaju kropką nad „i” staje się zróżnicowana faktura, nie można zatrzymać się podziwiając tę sztukę na tropie ekspresjonistycznym. Walczak zawsze kładzie nacisk na adekwatność rozwiązań artystycznych do poruszanych problemów, dlatego każdy cykl wiąże się z ryzykiem porzucenia wypracowanego stylu i podjęciem wyzwania poszukiwań formalnych. Dryfuje zatem na orbicie wszystkich niemalże sztandarowych stylów nowoczesnego malarstwa. Spotykamy więc prace bardziej stonowane i melancholijne, odchodzące w ascetyzm, ocierające się o fotorealizm, bliższe nastrojowi amerykańskiego realizmu.
To, co spójne dla jego pracy, to imperatyw zaangażowania w kwestie egzystencjalne osadzone koniecznie w kontekście dnia dzisiejszego. Jak sam mówi, jego twórczość jest próbą zmaterializowania bliskich mu wartości i problemów, zwłaszcza w odniesieniu do zamieniającej się rzeczywistości.
U źródeł powstania obrazów Walczaka leży często problem socjologiczny, psychologiczny lub zjawisko historyczne, sam artysta uzależnia prawdziwość dzieła od prawdziwości motywu jego postania. Walczak wychodzi z założenia, że dzieło jest uzasadnione kiedy wynika z głębokiego przekonania i determinacji autora. Z tej determinacji bierze się siła przekazu jego prac, mających walor manifestów i funkcję komunikatu, którego formalna organizacja oraz siła indywidualizmu twórcy stanowi o jego wartości.