Procesja w Boże Ciało – reprodukcja (print)

Uroczystości religijne związane ze świętem Bożego Ciała nabrały w Polsce specyficznych cech regionalnych, sama procesja jest traktowana jako prośba o potrzebną pogodę i błogosławieństwo dla podrosłych już od dni krzyżowych płodów rolnych. Autor obrazu zauważa, że dziwnym zbiegiem okoliczności, który wydaje się przypominać o transcendentnym wymiarze wydarzenia a na pewno podkreśla niezwykłość barwnego korowodu, jest słońce, w którym skąpana jest zwykle owa procesja, przesycona zapachem rozkwitającej przyrody, kadzideł i ziół. Może dlatego, jak wyznaje artysta, ten dzień kojarzył mu się od dzieciństwa z poczuciem szczęścia.
Święto to zresztą szczególnie eksponuje wartość i rolę obecności w społeczności, a szerzej w Kościele i świecie, błogosławionych wówczas dzieci. Biel komunijnych sukienek skontrastowana z żywą paletą wianków, regionalnych strojów i sypanych kwiatów, zagęszczenie obrzędów, konglomerat zapachów, kolorów i dźwięków, nagromadzenie symboli, inspiruje malarzy na tyle, że można powiedzieć, liturgia ta stała się toposem na niwie zajmującej nas tutaj dziedziny sztuki. Kolor jest tym, co poprzedza formę w procesie percepcji, jest on ważnym elementem procesji i z powodzeniem eksponowanym przez Zbigniewa Blukacza środkiem wyrazu. Znamienne, że to właśnie on należy do grona fascynatów tego święta, dostrzegających jego potencjał w roli motywu malarskiego, co zaowocowało realizacją rozbudowanego szkicu, będącego impresją prowadzoną pulsującym duktem pędzla, gdzie kluczową rolę pełni światło i nastrój ulotności.