Po deszczu – reprodukcja (print)

Malarstwo Zbigniewa Blukacza jest bardzo tradycyjne w swej metodzie budowania formy za pomocą plamy koloru i bogatej, mięsistej faktury. Technika impastu służy zaakcentowaniu gruzełkowatości gleby, ale ma też długą tradycję eksponowania efektów światła, które jest ważnym komponentem przedstawień autorstwa Zbigniewa Blukacza. Zamiłowanie do portretowania przyrody naznaczonej zjawiskami atmosferycznymi i postawa szacunku dla jej suwerenności, dynamiki i efemeryczności, jest bliska orientacji malarzy z kręgu realizmu melancholijnego. Romantyczna natura artysty ujawnia się, gdy zdradza, alegoryczny wymiar tego widoku, dostrzegając w nim hipnotyczny, wieloznaczny aspekt. Kałuże są leitmotivem jego twórczości, któremu nadaje sens egzystencjalny, widząc w nim metaforę ludzkiego życia. Strukturę trudnych i pięknych momentów człowieczego losu, uosabiają gładkie lustra wody, świadczące o przebytej burzy, wpisane w szorstkość ziemi. Jednocześnie mają one dla artysty wymiar transcendentny, łącząc to co ziemskie z tym, co bliskie niebu i sprawiając wrażenie tajemnych przejść do równoległego świata.