Na naszej stronie
Obraz posiada nietypowy dla twórczości Tobisa klimat postindustrialny i spójność tematu z językiem plastycznej ekspresji, sugerującym jednorodność substancji budującej treść przedstawienia. Jest nią mocno dotknięta korozją materia metalu, na tyle ekspansywna, że wchłania portretowanego sugerując, że ingerencja człowieka w środowisko naturalne odwraca swój kierunek na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Właściwie pozbawiony jest onirycznych i metaforycznych tonów, które wybrzmiewają w obrazach artysty, mimo konkretnych motywów stojących u ich źródła i figuratywnego charakteru jego twórczości. Odnajdujemy za to inne elementy charakterystyczne dla prac tego malarza: kompozycja oparta na symetrii a w jej centrum postać ludzka, której twarz, nawiązująca do maniery kubistycznej, ujęta w podwójnej perspektywie, z asymetrycznym nosem jest ciekawym kontrapunktem dla równowagi, która dominuje w przedstawieniu, dynamizując go a jednocześnie wpuszczając świeże powietrze minionej awangardy i poczucia humoru do dusznej atmosfery świata zdegradowanego przez przemysł. Ostatecznie przekaz wydaje się być optymistyczny, gdyż wszechobecna rdza posiada walory malarskie i estetyczną jakość i nic nie jest w stanie wyeliminować potrzeby i możliwości istnienia sztuki, jej autonomicznego świata, który symbolizuje stylizowane na wzór sztuki iberyjskiej, inspirowane rzeźbą afrykańską jak u kubistów oblicze Picassa z Katowic.
