Jacek Rykała

Profesor zwyczajny. Urodzony w roku 1950 w Sosnowcu, do tej pory ściśle związany z tym miastem a w szerszym kontekście z regionem śląsko – dąbrowskim, który inspiruje jego pracę na przestrzeni całej jej historii. Na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach prowadzi Pracownię Malarstwa. W latach 2005 – 2012 był prorektorem Uczelni. Ma na koncie ponad sześćdziesiąt wystaw indywidualnych w Polsce, Niemczech, Holandii, Austrii, Francji, Norwegii, USA, we Włoszech i na Węgrzech. Łącznie brał udział w ponad trzystu ekspozycjach sztuki. Jego prace znajdują się w kilkudziesięciu muzeach w Polsce i za granicą. Jest pierwszym żyjącym artystą, który został bohaterem wystawy retrospektywnej w Muzeum Narodowym w Krakowie.
Jacek Rykała jest autorem wielkoformatowych obrazów olejnych, którym nadaje miano „obiektów”, będących collagem malarskiego studium pejzażu miejskiego i archiwalnych fotografii, wtopionych w surowe ramy i drewniane obudowy. Twórczość Rykały nosi cechy realizmu magicznego, Michał Szczawiński odczytuje ją jako metaforę melancholii i nazywa „poezją straty”. Interpretatorzy często na pierwszym planie umieszczają poczucie braku, nieobecności i opuszczenia oraz osobistą traumę malarza, jako inspirację dla pisania tych inkrustowanych strzępkami realnej rzeczywistości palimpsestów. Dodatkową atrakcją jest ich trójwymiarowość, uwypuklająca intencję łączenia różnych perspektyw czasowych i przestrzennych.
Jego kreatywność wychodzi daleko poza obszar szeroko rozumianego malarstwa, w jej zakres wchodzą instalacje, dramaty sceniczne, teksty z pogranicza filozofii sztuki. Od roku 2005 spełnia się w roli dramaturga i reżysera autorskich sztuk teatralnych. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, jedną z nich jest przyznany w 2011 roku srebrny medal Gloria Artis.