Płótno inspirowane sztuką Lebensteina, będące poetycką transpozycją figury ludzkiej z charakterystycznymi dla przedstawień mistrza groteskowo wynaturzonymi kończynami. Monochromatyzm i geometryzacja obrazu to cechy języka plastycznego obu malarzy, stanowiące jeden z wielu środków wyrazu na drodze artystycznych poszukiwań. „Nie wiem, czy jest sens w pytaniu o sens malarstwa. To pytanie powraca co jakiś czas, choć wiadomo, że nie ma na nie satysfakcjonującej odpowiedzi. Paradoksalnie wydaje mi się, że wielką szansą malarstwa, wciąż z powodzeniem wykorzystywaną przez niektórych, jest jego wspomniana już beznadziejna sytuacja. Stopień tej beznadziejności jest tak wielki, że (…) żeby zrobić dzisiaj w ramach malarstwa coś sensownego, to trzeba być wariatem genialnym, twardym genialnym wariatem. Myślę, że tacy ludzie są niezbędni, bez nich równowaga w ekosystemie zostanie zachwiana i wszyscy odczujemy tego przykre konsekwencje.” Andrzej Tobis