„Płaskie równiny, poziome linie horyzontu, surowe deski i nagie bloki, smutne i brzydkie kamieniczki – wszystko to są elementy śląskiej rzeczywistości, ale dobrane, uproszczone, zmonumentalizowane przez zamiar artysty. Pustka, smutek i brak urodziwości miejskiego pejzażu staje się rdzeniem specyficznej estetyki obrazów Nowotarskiego. Można ją określić jako estetykę ubóstwa, prostoty i ogołocenia.” Maria Rzepińska